Als ik op mijn jeugd terugkijk, is een van mijn fijnste herinneringen de volksdanslessen van onze leraar Turgay.

Ik kon deze lessen volgen dankzij Stichting Welzijn Buitenlanders Dordrecht. Een stuk of tien ambitieuze meisjes, een geweldig kundige dansleraar, een gymzaal en voilà: de Turkse volksdansgroep van Dordrecht was geboren.

Het deelnemen aan deze volksdansgroep gaf mijn leven een extra dimensie door zoveel factoren

Het was voor mij meer dan alleen leren dansen. Het deelnemen aan deze volksdansgroep gaf mijn leven een extra dimensie door zoveel factoren. Bijvoorbeeld omdat we niet alleen Turkse volksdanspasjes op prachtige muziek oefenden maar ook regelmatig optredens verzorgden in diverse theaterzalen. Zelfs aan wedstrijden deden we mee, zoals voor de competitie ‘De beste Turkse volksdansgroep van Nederland’. Tot over de landsgrenzen heen reikte onze ambitie, in België bijvoorbeeld gaven we onze kunsten ten toon. Het waren geweldig leuke en spannende ervaringen. Dansen is kunst. Ik beoefende kunst. Dat voelde goed.

Een Turks gezin in Nederland

Ik ben opgegroeid in een Turks gezin waar er ruimte was om je te ontplooien. Binnen de mogelijkheden, financieel en praktisch, van ons gezin natuurlijk. Het kader is een gezin met zes kinderen, twee werkende ouders, en verder geen familie. Ik houd van dansen bijvoorbeeld. Maar mijn ouders waren nog maar kort in Nederland en daardoor onbekend met de voorzieningen om mij op een dansles op een Nederlandse school in te schrijven. Nu weet ik niet eens meer of ze dat financieel konden opbrengen.

Voor de Turkse volksdanslessen was de drempel klein, er was zelfs geen drempel. Gelukkig maar want ik had deze ervaring nooit willen missen. Je kunt zeggen dat ik de Stichting Welzijn Buitenlanders dankbaar ben. Niet alleen hierom want er waren genoeg andere educatieve activiteiten waarvan ik met gemak kan zeggen dat ze mijn vorming en integratie op een positieve manier hebben beïnvloed.

Geen Buitenlandse Vrouwen Centra meer

Er werden bijeenkomsten georganiseerd over gemeenteraadsverkiezingen. Er werden discussieavonden georganiseerd met kandidaat-raadsleden. Partijen kwamen ons informeren over hun programma. de internationale vrouwendag werd uitgebreid gevierd, samen met vrouwenorganisaties. Soms gaf onze dansgroep een voorstelling tijdens de internationale vrouwendag.

Tegenwoordig wordt buiten Women Inc. en Atria nog nauwelijks aandacht besteed aan deze belangrijke stap in de emancipatiebeweging van vrouwen. Vooral in de steden buiten de G4 is er niks, tenminste niet wat ‘gewone’ meisjes en jonge vrouwen aantrekkelijk en toegankelijk vinden. Mijn nichtjes van 16 en 19 hebben nooit een uitnodiging voor de viering van de internationale vrouwendag ontvangen. Dat betekent ook dat ze het nog nooit in groepsverband hebben gevierd. Hun autochtone leeftijdgenoten ook niet.

Tegenwoordig wordt buiten Women Inc. en Atria nog nauwelijks aandacht besteed aan deze belangrijke stap in de emancipatiebeweging van vrouwen

De tijden zijn allang veranderd. Er zijn geen stichtingen voor buitenlanders meer. Er zijn geen Buitenlandse Vrouwen Centra meer. Er is de participatiewet. Er is de inburgeringsplicht. Alle inspanning van de overheid is gericht op het verplichten tot het vinden van werk en het leren van de taal. Met de intentie dat dit de integratie bevordert.

Ik spreek de taal. Ik heb werk. En daarnaast ben ik vrijwilliger in mijn wijk als lid van het Wijk Overleg Platform. Ik was in het verleden lid van de stadsdeelraad Bos en Lommer. Ik heb me kandidaat gesteld voor de laatste gemeenteraadsverkiezingen. Ik ben actief op school van mijn zoontjes, altijd als hulpouder en nu als  OR-voorzitter.

Eigen kracht of hulp

Misschien had ik  de taal en het werk op eigen kracht gerealiseerd. Maar mijn maatschappelijke betrokkenheid en mijn passie voor de emancipatie van de vrouw zijn zeker wél gestimuleerd door de Stichting Welzijn Buitenlanders. Mijn vriendin is ook een actieve burger en zij heeft veel te danken aan het Buitenlands Vrouwen Overleg in Zaandam.

Belang van integratie via (softe) activering is vervangen door de inburgeringsplicht. Doodzonde.

Cilay Ozdemir is publicist en gastblogger van Atria.