Op mijn netvlies brandt een andere foto dan hierboven: een vrouw half liggend op het strand en om haar heen staan vier gewapende mannen die haar dwingen kleren uit te doen.

Ik vraag me af wat dat doet in ons collectief geheugen. Dat kan dus anno 2016 in het vrije Europa,  waarvan we toch dachten dat vrouwen zelf  kunnen bepalen wat ze aantrekken. Natuurlijk zijn er kleine groeperingen waarvan de jongeren nog onder hun ouders bewind vallen en  ‘gedwongen’ worden boerka’s, lange rokken, geen leggings of broeken voor meisjes, dan wel pruiken te dragen en wie weet wat meer. Maar zodra de 18 jaar is gepasseerd kan iedereen dragen wat hij wil. En is het zijn/haar persoonlijke keuze om dat al of niet uit te vechten met de sociale kring waarin werd opgegroeid. Ik heb altijd gedacht dat je er vandaag de dag van uit kon gaan dat de rechtsstaat achter je stond, je mensenrechten had, je vrijheid kon permitteren.

Tenminste tot nu toe.
In de jaren 40 begon de strijd om de bikini, in de jaren 60 de lange broek, in de jaren 70 topless zonnen en nu is dan de boerkini, een bevrijdend kledingstuk voor – ik neem aan –  wat formele gelovige vrouwen, die hierdoor dan toch kunnen genieten van een zwempartij in zee.  (En dan heb je nog een hele geschiedenis over reformkleding, afwerpen van korsetten, lengtes van rokken etc.)

Er is geen vanzelfsprekende vrijheid voor vrouwen. Vroeger niet, en nu ook nog niet. En wat er is verworven kan zomaar afgelopen zijn. Bange burgemeesters, een president die populair wil zijn en hoppa weg zijn de mensenrechten. O ja, vanwege terrorisme.

Maar wie terroriseert hier wie, vraag ik me af?

Annetta Willemse (voormalig coördinator sociale media en webcommunicatie bij Atria)