Pijkel Schröder

biografie

Pijkel Schröder voorzitster van de Rooie Vrouwen en de Raad voor Jeugdbeleid. Zij was de dochter van een leraar Nederlands en geschiedenis, en Maria Schröder-van Gogh, schrijfster. Zij was van 1956 tot 1977 gehuwd met Jacob Marinus van der Merwe, caberetier en tekstschrijver, met wie zij drie kinderen kreeg.

Het leven en werk van Pijkel Schröder

Pijkel Schröder (Marijke Geertruida Schröder) groeide op in een sociaalliberaal milieu. Zij ging naar een Montessorischool in Haarlem en volgde een opleiding tot maatschappelijk werkster. Nadat zij in 1956 haar diploma behaalde trouwde zij met Jaap van der Merwe. Ze kregen drie kinderen.

Pijkel deed het huishouden en zorgde voor de kinderen. Daarnaast regelde zij optredens voor haar echtgenoot, deed zij zijn administratie en was zij zijn klankbord. Het bevredigde haar niet en zij ging aan het werk als begeleidster van gezinsvoogden.

Wie: Pijkel Schröder
Geboortedatum: 6 augustus 1934
Geboorteplaats: Haarlem, Nederland
Sterfdatum: 7 februari 2000
Plaats van overlijden: Haarlem, Nederland
Alternatieve naam: Marijke Geertruida Schröder, Pijkel van der Merwe-Schröder

In 1974 kwam Pijkel van de Merwe-Schröder bij de Rooie Vrouwen van de Partij van de Arbeid terecht. Binnen korte tijd werd zij voorzitter, de eerste die ervoor betaald werd. Deze functie behield zij tot 1981, vanaf 1975 tot 1984 gecombineerd met een functie als bestuurslid van de PvdA. Later werd zij voorzitter van het opleidingsinstituut van de PvdA en lid van de onafhankelijke commissie kandidaatstelling Tweede Kamer.

De Rooie Vrouwen streden voor gelijke rechten, gelijke betaling, herverdeling van arbeid en macht en legale abortus. In het kader van de herverdeling van arbeid pleitte zij voor de 5-urige werkweek voor mannen en vrouwen, zodat niet alleen arbeid maar ook huishoudelijk werk en zorg eerlijk gedeeld zouden gaan worden. Ook een goede verdeling van functies binnen de PvdA ging haar zeer ter harte. Toen het kabinet Van Agt-Den Uyl een mannenkabinet dreigde te worden, greep zij in zodat er uiteindelijk toch nog vier vrouwelijke staatssecretarissen kwamen.

Van 1982 tot 1988 was Pijkel bestuurslid van de Landelijke Stichting Informatie en Documentatie Centrum voor de Vrouwenbeweging (IDC). In 1988 was zij als bestuurslid betrokken bij de fusie met het Internationaal Archief voor de Vrouwenbeweging (IAV), Stichting Lover en Stichting Keizersgracht 10 tot het huidige Internationaal Informatiecentrum en Archief voor de Vrouwenbeweging (IIAV)

Pijkel Schröder zette zich niet alleen in voor belangen van vrouwen, maar ook voor de jeugd. Zij vond dat het:

“heel moeilijk [is] om groot te worden in deze malle maatschappij.”

Van 1981 tot 1986 werkte zij voor de Raad voor Jeugdbeleid. Vanwege haar reumaklachten zocht ze in 1986 een rustiger baan op, ze werd directeur van de volksuniversiteit in Haarlem. In 1989 kwam zij terug bij het jeugdbeleid door voor het ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur te gaan werken. Van 1992-1994 was zij voorzitter van de Commissie Kwaliteit Kinderopvang. Op het advies van deze commissie werd in 1996 een Algemene Maatregel van Bestuur van kracht waarin de minimale kwaliteitscriteria voor kinderopvang werden vastgelegd. Hieruit kwam de Wet Basisvoorziening Kinderopvang voort.

Op 7 februari 2000 overleed Pijkel Schröder onverwacht aan een zware longontsteking. Ze was 65 jaar oud.

Bronvermelding: biomap 952 (bibliotheek Atria) – www.emancipatie.nl – archief IDC mappen 20-22
Auteur biografie: Mattanja Schwencke / Arlette Strijland
Website: emancipatie.nl – feministe Pijkel Schroder/