Straatintimidatie, feministisch activist Ambrien Moeniralam (17) was het zat. Met kleurrijk stoepkrijt in de hand trekt ze ten strijde tegen catcallers*. Dat doet ze door voorbeelden van straatintimidatie te kalken op de Amsterdamse straatstenen, waarna ze deze fotografeert en post op haar Instagramaccount @catcallsofams. Haar missie? Bewustwording creëren omtrent straatintimidatie. Inmiddels is ze verkozen tot Amsterdammertje van het jaar én is ze met haar Instagramaccount @catcallsofams genomineerd voor de Young Impact Award en de Best Social Media Award.

*Catcaller: iemand die een persoon op een vervelende manier nafluit, naroept, nasist of nastaart.

Straatintimidatie ligt je na aan het hart. Wanneer dacht je: nu is het genoeg?

Toen ik @CatcallsNYC op Instagram tegenkwam. Ik wist al dat het gebeurde, maar niet dat het zo heftig was. Catcalling wordt vaak gezien als een incident, niet als een probleem. Ik wilde graag activist worden, maar wel op een manier waarmee ik comfortabel zou zijn. @CatcallsNYC zette mij aan het denken. Ik heb contact opgenomen met de oprichter van @CatcallsNYC en gevraagd of ik een variant in Amsterdam op mocht zetten.

Een artikel over jouw stoepkrijtactivisme in OneWorld leverde begin dit jaar een storm aan media-aandacht op, waaronder een item bij NOS. Inmiddels heeft jouw account @catcallsofams meer dan 6000 volgers.

Het begon inderdaad met OneWorld, toen volgde dagblad Trouw. Daarna ging het als een sneltrein. Ik wist al dat media impact kan maken, maar ik had nooit gedacht dat het zo veel impact zou maken. Dankzij al deze aandacht ben ik genomineerd voor die prijzen, heeft mijn account meer volgers en supporters gekregen en zijn mensen catcalling beter gaan begrijpen.

Wat versta jij precies onder straatintimidatie?

Straatintimidatie is een heel breed woord. Voor mij is straatintimidatie op straat lopen en je niet veilig voelen. Maar het is voor iedereen anders. Bij catcalling gaat het er niet alleen om wát er gezegd wordt, maar ook hoe het gezegd wordt. De toon, de stem, de gezichtsuitdrukking, dit alles speelt een grote rol.
Ik was dertien toen ik voor het eerst gecatcalled werd. Het was een standaard catcall: ‘Hey schatje, kom eens naar hier.’ Ik merk: hoe ouder ik word, hoe erger het wordt.

Hoe kun je zelf het beste reageren op een catcall?

Sinds ik met Cat Calls of Amsterdam ben begonnen, probeer ik zo educatief mogelijk te reageren. Mijn eerste instinct is het opsteken van mijn middelvinger. Maar je kunt ook vragen: waarom doe je dit?
Zo was ik een keer aan het krijten in de stad. Terwijl ik aan het krijten was, zeiden een aantal Britse mannen: ‘Oy.’ Dat is de Engelse versie van: ‘Hey schatje, kom eens hier.’ Daarna vroegen ze wat ik aan het doen was. Ik vertelde over Cat Calls of Amsterdam, waarna ze hun excuses aanboden voor het catcallen van mij. Ik denk namelijk dat veel mensen die catcallen, denken dat het oké is. Zij denken dat ze een compliment geven.

Voor mij is straatintimidatie op straat lopen en je niet veilig voelen.

Wat kunnen andere partijen doen aan straatintimidatie?

Het bespreekbaar maken. Educatie over straatintimidatie vind ik erg belangrijk. Catcalling lijkt onschuldig, maar het kan grote impact hebben op de persoon die ‘gecatcalled’ wordt. Je weet op zo’n moment niet wat voor houding je aan moet nemen. Het gebeurt niet alleen bij vrouwen, maar ook bij andere minderheden.

Handhaving door middel van beboeting is een goede stap. Maar vaak weten mensen daarna nog niet waarom ze precies beboet zijn. Als je met dat plan door wilt gaan als gemeente, be my guest, maar laat de persoon in kwestie praten met mensen die dit hebben meegemaakt in plaats van ze een boete te geven.

Je zit nog op school. Hoe combineer je Cat Calls of Amsterdam met alle schoolbezigheden?

Het vergt veel aandacht. School plant de vakken om mij heen. Op school heb je pakketten voor topsporters, bij mij hebben ze er topactivist van gemaakt. Mijn klasgenoten steunen mij ook heel goed, ook de jongens. Ze stellen vragen en staan ervoor open om het gesprek aan te gaan. Dat vind ik leuk om te zien. Ik ben fan van micro-activisme.

Bijzonder dat je op jonge leeftijd al zo maatschappelijk betrokken bent. Wat zijn je plannen voor de toekomst?

Ik studeer Media & Redactie aan het ROC van Amsterdam. Ik wil later de audiovisuele kant op en dit combineren met activisme. Als ik klaar ben met deze opleiding ben ik pas negentien. Het liefst zou ik nog een studie doen, bijvoorbeeld Gender Studies. Of je daarmee een baan kan krijgen weet ik niet, maar de studie zelf lijkt me heel leuk. Ik ben van het luisteren én het doen.
Met Cat Calls hoop ik dat we uitgeroepen worden tot organisatie. Ik zit in een Whatsappgroep met alle Cat Calls-accounts wereldwijd, van Amerika tot India. Wij willen dieper op straatintimidatie ingaan, voorbij het krijten. Bijvoorbeeld in de vorm van evenementen.

Educatie over straatintimidatie vind ik erg belangrijk.

Benieuwd geworden naar het account van Ambrien? Volg @catcallsofams op Instagram.

Meer lezen?

• Stoepkrijt tegen straatintimidatie, OneWorld (2019)
• Straatintimidatie: werken aan de weg, OPZIJ (2017)
• De wereld vecht tegen straatintimidatie: een interview met Debjani Roy en Holly Kearl, Uitgelezen (2013)

Interview: Noémi Prent