Met de migratie van Hindostanen en Javanen naar Suriname, is een afzonderlijk huwelijksrecht ontstaan, buiten het Burgerlijk Wetboek om.

Aziatisch huwelijk in Suriname

Met de migratie van de Hindostanen en de Javanen naar Suriname, is een afzonderlijk huwelijksrecht ontstaan. Het ontbrak bij de immigranten aan belangstelling voor het sluiten van een huwelijk volgens het in Suriname geldende Nederlandse huwelijksrecht, zoals geregeld in het Burgerlijk Wetboek.
De huwelijken van de immigranten werden voltrokken in overeenstemming met hun religieuze en culturele patroon, maar in Suriname werd het officieel onwettig verklaard, met alle gevolgen van dien. Zo werden bijvoorbeeld kinderen die geboren werden uit zulke huwelijken als ‘buitenechtelijk geboren’ geregistreerd. Om aan deze wantoestanden een einde te maken, stelde gouverneur Kielstra op 14 oktober 1940 in Suriname eigenmachtig de ‘Huwelijksbesluiten Hindoes en Mohammedanen’ oftewel de Aziatische Huwelijkswetgeving vast. Dit hield onder andere in dat de religieuze leider het huwelijk voltrok en het als bindend werd beschouwd. Ondanks dat dit een breuk in de bestaande rechtseenheid betekende, werden de Besluiten niet afgeschaft, omdat bleek dat hiermee in een behoefte werd voorzien. Tegelijkertijd werd ook de aanpassing van de Hindoes en de Moslims aan het algemene Surinaamse recht langzaamaan bevorderd. In de ‘Landsverordening van 10 september 1973’ werden nieuwe regelingen getroffen voor de huwelijksvoltrekking en -ontbinding. Naast de bestaande wijze van huwelijksvoltrekking door de ambtenaar van de burgerlijke stand is een tweede manier namelijk ten overstaan van een huwelijksambtenaar ingevoerd. Voor iedereen is het nu mogelijk om via deze huwelijksambtenaar een huwelijk met een godsdienstige plechtigheid te laten voltrekken. Deze tweede manier is een keuzemogelijkheid, terwijl de eerste manier van trouwen wettelijk verplicht is.
In het Huwelijksbesluit Mohammedanen is de verstoting als wijze van huwelijksontbinding erkend, waarbij de man het recht heeft de vrouw te verstoten, maar omgekeerd niet. Vooral voor vrouwen heeft dit tot veel moeilijkheden en wantoestanden geleid. Vrouwen verloren al hun huwelijksrechten bij een verstoting. Dit betekende een grote rechtsongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Vrouwen werden totaal afhankelijk gemaakt van en onderworpen aan de grillen van hun mannen. Inmiddels is deze verstotingsregeling afgeschaft.

Bron: Dessing, Nathal. M. 2001. Rituals of birth, circumcision, marriage, and Death among Muslims in the Netherlands

Photocredits: http://nakssuriname.com/