Mary Brückel-Beiten: moeder van de Pasar Malam
De Pasar Malam is uitgegroeid tot een culturele en culinaire ontmoetingsplek voor de Indische gemeenschap, maar ook voor andere geïnteresseerden.
In 1959 richtte schrijver, journalist en voorvechter van het Indische culturele erfgoed Tjalie Robinson de Indische Kunst Kring (IKK) op. Het tijdschrijft Tong Tong, opvolger van het Indische tijdschrift De Brug, vormde in de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw samen met de IKK het centrum van het Indische culturele bewustzijn in Nederland. Mary Bruckel-Beiten speelde binnen deze groep culturele pioniers een belangrijke rol. Tijdens een bijeenkomst op 1 juni 1959 aan de Laan van Meerdervoort in Den Haag, stelde zij voor om een Pasar Malam te organiseren, met als doel geld inzamelen voor de IKK, later voor het blad Tong Tong en de Nationale Actie Steunt Spijtoptanten Indonesië (NASSI). Toen dat na enkele jaren niet meer hoefde, viel de grondslag voor de organisatie weg. Ellen Derksen, de huidige directeur van de Pasar Malam: “Mensen gingen verschrikt roepen: ‘Er komt toch wel weer een Pasar Malam dit jaar?!’ Toen dachten wij: ‘Er is eigenlijk geen aanleiding, maar laten we het maar doen.”
Pasar Malam
Door het organisatietalent van Mary Bruckel-Beiten was de eerste Pasar Malam in de Haagse dierentuin een feit. Het succes leverde haar de eretitel ‘Moeder van de Pasar Malam’ op.
Organisatorische en financiële perikelen waren er echter debet aan dat zij zich na drie jaar terugtrok uit de organisatie. Door de groeiende belangstelling, ook van buiten de traditionele Indische groep, werden de financiële risico’s te groot. Terugblikkend zegt zij: “Vroeger was het een soort liefdadige instelling… De stichting Tong Tong heeft uiteindelijk de organisatie van mij overgenomen en de commercie erin gebracht”. De Pasar is vervolgens uitgegroeid tot een Indisch/Indonesische markt en een culturele en culinaire ontmoetingsplek voor de Indische gemeenschap, maar ook voor andere geïnteresseerden van de Indische cultuur. Een plek waar niet alleen ruimte is voor het verleden, maar ook voor het huidige Indonesië.